حکمرانی هوشمندانه در بهره برداری اکوسیستم‌های مناطق بیابانی
کد مقاله : 1026-SALTLAKEDUST
نویسندگان
عباس پورمیدانی *1، میثم احمدی2
1استادیار پژوهش، بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی قم
2پژوهشگر بخش منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان قم
چکیده مقاله
مناطق بیابانی گستره وسیعی از سطح ایران را شامل می‌شود که به دلیل کم آبی، فقر خاک و نابسامانی‌های اقلیمی برای تولید محصولات کشاورزی محدودیت‌هایی ایجاد کرده‌اند؛ با توجه به افزایش تعداد و تنوع نیازهای جمعیت و از طرفی لزوم رسیدن به خودکفایی همه جانبه، شایسته است در این بخش از اقتصاد مقاومتی در زمینه استقلال تولید و امنیت غذایی به این عرصه وسیع توجه ویژه‌ای مبذول داشت و با اتخاذ شیوه‌های افزایش تنوع و عملکرد محصول در جهت توسعه پایدار این مناطق اقدام نمود. هرچند محدودیت‌های زیادی در توسعه کشت محصولات کشاورزی در مناطق بیابانی وجود دارد و ضمن اینکه بهره برداری در سایر بخش‌ها از جمله جاذبه‌های گردشکری مورد اهمیت خواهد بود؛ ولی با اتخاذ راهکارهای مناسب از جمله تعیین الگوی کشت، اجرای سیستم‌های آبخیزداری، افزایش راندمان انتقال و توزیع آب در مزرعه ، کشت فشرده در محیط‌های کنترل شده و استفاده از ارقام و واریته‌های مقاوم به خشکی و شوری می‌توان برای احیا و بهره‌برداری از این گونه مناطق برنامه‌ریزی و اقدام کرد. تعریف الگویی برای احیا و بهره‌برداری از مناطق بیابانی که با فرهنگ، جامعه و معیشت مردم منطبق باشد و با الهام از نظام حاکم بر طبیعت منطقه و مشارکت مردم ضرورت دارد.
کلیدواژه ها
الگوی کشت، بیابان، توسعه پایدار، کشاورزی، مشارکت مردمی
وضعیت: پذیرفته شده