| پراکنش سطحی و گستردگی کانون های ریزگرد در استان تهران از دیدگاه کاربری اراضی |
| کد مقاله : 1091-SALTLAKEDUST (R1) |
| نویسندگان |
|
رحمان شریفی *1، حمیدرضا عباسی2، مسلم زرینی بهادر3، فاطمه سادات حسنی فر4 1شاغل در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران 2موسسه تحقیقات جنگل ها ومراتع کشور 3کارشناس تحقیقات خاک و آب مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران 4کارشناس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران |
| چکیده مقاله |
| در آغاز با استفاده از تصاویر ماهواره ای همراه با بازدید های میدانی گستردگی و پراکنش سطحی کانون های ریزگرد استان تهران شناسایی و تعین شده است. سطح کانون های ریزگرد استان تهران حدود 110 هکتار بوده که در 11 پیکره در بخش های جنوبی و جنوب شرقی استان تهران و غالبا در نواحی جنوبی ورامین و بخش جوادآباد و چرمشهر قرار گرفته است. 31 مورد پراکنش نقطه ای کانون های ریزگردنیز، غالبا در مناطق جنوبی و جنوب شرقی استان تهران بوده که نتایج آنالیز نمونه های برداشت شده از آن در عمق 0 تا 30 سانتیمتری، مقدار شوری، سدیم، گچ، کلسیم بالا و بافت خاک سبک را نشان داد. بر همین اساس کانون ریزگرد در منطقه مستعد فعالیت های کشاورزی نبوده و گیاهان هالوفیت ( شورپسند ) در آن قابلیت استقرار دارند. در نتیجه از نظر کاربری، کانون‌های گرد وغبار استان تهران حدود 33.91 درصد کشاورزی، 63.66 درصد ( 02/70 هکتار ) مرتع و بوته زار، 2.43 درصد محدوده آبادی بوده که کاربری مرتع و بوته زار آن که غالبا گیاهان و مراتع مقاوم به شوری و گروه هالوفیت ها بوده با حدود 66/63 درصد و کاربری محدوده روستایی و آبادی با حدود 43/2 درصد به ترتیب دارای بیشترین و کمترین سطح کاربری را در منطقه داشته است. عوامل شوری، سدیم، گچ، کلسیم همگی با میزان درصد بالا و همچنین وجود بافت سبک در منطقه از جمله عوامل تاثیر گذار در کاهش سطوح زیرکشت اراضی کشاورزی در منطقه بوده است. |
| کلیدواژه ها |
| کاربری اراضی، پوشش مرتعی، مراتع هالوفیتی، ریزگرد و ماسه روان، استان تهران |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |